AKSÂ
Sabah sabah daha güneş doğmamışken benim uyanma sebebim hayatın püf noktalarını nişan alırken bazı yerlerini ıskalamam oldu. Yastığa başımı koyar koymaz bütün verileri sıralamaktan ve tüm parçaları birleştirmeye çalışmaktan sıkıldım denemez ama eksik parçalarını bulmaya çalışırken bir hayli yoruldum.
-Yazmak yorucu bir iş olsa gerek?
Cümlesine karşı verdiğim cevap;
-Düşündüğünü yazamamak kadar zoru yoktur…
Oluyor…
Mesele ben ‘’Uzakları’’ yazamıyorum…
Bazen düşündüklerini yazmaya çalışmak insan üzerinde öyle bir etki bırakıyor ki, kalemi elinize her aldığınız vakit masanın en uç köşesine fırlatıyorsunuz.
Dün gece yani bu sabah beni düşündüren düşünce ise, güvenmeye çalıştığın insanların ufak yalanlarını gördükçe onlardan soğumam oluyor.
Küçük bir kız çocuğu gibi günlük tutmaya başlamak gerek diye düşünüyorum. En azından sorularımı o sarı sayfalara yazar ve günlükten bir cevap vermesini beklerim. Günlük dediğimiz şeyin kendi beynimiz ve düşüncelerimiz olduğunu bilemeseydim inanın bunu yapardım.
Şimdi günlüğün sarı sayfalarına yazacağım soruyu buraya yazmam neyi değiştirecek bilemiyorum ama düşünürken, yazarken ve yazdığımı okurken sanırım cevap bulmak isteyen kişi ben olmayacağım için şanslı addediyorum kendimi.
Merhaba günlük demeden sorularıma geçeyim isterseniz.
-Nerede tanışırsanız tanışın. Isındığınız ve arkadaş kervanınıza kattığınız bir kişinin size yalan söylemesi nasıl bir durum?
Yâda;
-Uzağınızda olan bir kişinin sizin hayatınızda olan önemi nedir?
Şöyle ki;
Benimde önemi olan insanların kişisel özelliklerine baktığımda şu üç önemli husus dikkatimi çekiyor.
Doğruluk, sadakat ve değer…
Neyse sabah sabah saçmala Özlem hoca dediğinizi duyar gibiyim. Hoş bu ilk saçmalamam değil.
Şimdi diyeceksiniz ki Hocam sen yazmayı bırak…
Bırakayım bırakmasına da bu işleri ne yapacağız?
AKSÂ mı ne demek?
‘’En uzak’’ demek…
Uzağımda ki Mert insana selam olsun…
Bu arada önemli bir not:
‘’ Arkadaşlık diyalogu içerisinde söylenen yalanlar derecesi ne olur ise olsun sadece beni kendinizden soğutmaya yeter’’
Sağlıcakla…
