‘’AHTER’’

1,5 ay oldu olmadı tanışalı. Görür görmez dilek tutmanızı sağlayan bir ismi var.
Aslında ‘’Güven’’ denen kelimeyi hayatımda çok fazla yer etmesine sebep benim. Hayatım boyunca güvenip-güvensiz çıkan insanlar sayesindedir bu serzenişim.

Yöneticiliğini yaptığım birimin asistanıdır kendisi. Çok hanım, çok da bilgili.

Kazakistanlıdır.

Türk’tür ha!

Has Türk hem de…

Türk soyunu iyi bilen, iyi savunan. Türk kelimesi yücedir diyen bir zat kendisi.

İnsanın içini okur. Valla…

İlk iş görüşmesine geldiğinde tam 2 dakika abartmıyorum sustuk. Bende bir şeyler gördü dedim bir an. Çalışma azmi, ahlakı ve kültürü idi beni cezbeden.

Sonra ne mi oldu? Unvanları attık bir kenara oldu mu bana abla!

Oldu be, hem de öyle bir oldu ki?

Sen kolay kolay bir insanı yazmazsın dediğinizi duyar gibiyim.

Yazılacakları da yazmalı, anlatmakla olmaz.

Yani bana göre;

Anlatılmaz yazılır!

Yazayım öyleyse;

Siz hiç Anne! Oldunuz mu?
Ya Baba!
Ya Sabır taşı?
Ya da bir damla SEVGİ…

Kendisi parlayan ismine yakışır bir Anne olmuş, yeri geldi Baba, Sevgisi zaten herkese yetecek kadar var.

Sabrı mı? O olmasa idi emin olun bana sabretmezdi. Valla sabırlı. Hem de çok…

Başarılı bir kişinin ardında başarılı iş arkadaşları vardır. Bu cümle bana ait emin olun. Çünkü benim kişiliğimi takdir eden bir şahıs var karşımda, benim daha iyi olmam için bana öğretmenlik yapan, nasihat veren ve her aklına geldiğinde Sabırlı ol! Diyen biri…

Adı ne mi?

Ahter. Yani Yıldız…

İsmi neden Osmanlıca yazdığıma gelince…

Tam bir Osmanlı kadını…

Bu arada bir sır, ailem dışında bana hayatı öğreten bir öğretmenim olmamıştı…
Sağ ol Yıldız Abla…

İyi ki varsın,
İyi ki Sabırlısın,
İyi ki bana ablasın…

Kazakistan’a selam…



Özlem Ilgaz…
[email protected]