Ne çok korkarım bilmeyerek ah almaktan.

Öylesine üzgünüm ki,öylesine pişmanlıkla dolu ki yüreğim mıh gibi bir baş ağrısı başımı ikiye yaran.

Bilmeyerek sevmek suçsa suçluyum,bilmeyerek birilerini üzmek suçsa yine suçluyum....

Kendime öylesine kırgınım ki şu an,dilim lal ellerim buz gibi.

Hani derler ya yaşamın durduğu an diye.Mutluluğu yaşarken acı çeken birilerinin olduğunu bilmemek ve sonradan öğrenmek ne feci bir şeymiş ben yeni tadımlıyorum.

Bir daha güvenmemek aşk adına sevgi adına ,Sevginin sonsuzluğunu içinde duyarken birdenbire acı bir lanet olasıca duyguyla söküp atılmalı diye düşünmek..Yaşanmışlıklardan midenin bulanması acı acı vucudunu dağlaması...

Ve bana yapılmasını istemediğim hiç bir şeyi bir hemcinsime yapmak adetim değildir.

Bazen diye başlarım çokça yazılarıma işte bazen bilmeden öylesine kullanılıyorsunuz bencil bir kimliğin elinde kime yazık anlayamıyorsunuz.

Duygularınız içinden gelen size bir şeyler söylüyor adını koyamadığınız.

Öylesi bir an da ,öylesi bir zaman da Rahman önünüze öyle birini çıkarıyor ki duyduklarınızdan gözleriniz fal taşı gibi açılıyor.

Diliniz kuruyor ,donup kalıyorsunuz ve bilmeden ne büyük bir acı verdiğinizi karşıda ki o tanımadığınız bilmediğiniz insana.

Kim suçlu peki şimdi kaderlerinizin çizgisinin aynı olduğu ikimiz mi, bu kadere bizi ortak eden mi....

Kim suçlu ? Anneler sizden nefret ediyorum bazen ,gelenek göreneklerden nefret ediyorum bazen..

Neden mi ? Nasıl yetiştiriyorsunuz bu erkek çocuklarını ,nasıl acımasızca kendi isteklerinin peşinde deli gibi muhakeme yapmadan ,vicdanlarına danışmadan ...

İşin en acısı da vicdansızca kendi nefisleri için sınır tanımıyorlar.Yanacak canları düşünmüyorlar...

Rahman katında bir vebali var bunun ve ah alıyorsunuz sevgili erkek çocuklar...

Kim veriyor size helaliniz in bir hastalığı ve ya bir başka nedenle her hangi bir olayında başka bir bedene koşma hakkını...

Bu ne bencilliktir...Bu ne vurdumduymazlıktır..Bu ne acıdır herkes için...

Sizler aynı konum da kalsanız bayanlar aynı davranmaz.Sizi sarar sarmalar ve sonuna dek yanınızda olur..

Yok bunun affı ve başka bir izah tarzı utanılacak bir durum..Vebali öylesine büyük ki..Kadınız ya etimizden ,sütümüzden ,kemiğimizden faydalanın son demine kadar bakalım...

Ben şahsen böyle bir durumda hakkımı helal etmiyorum..

Bu dünya yalan dünya bu denli vicdanını unutmuş kimlikleri öbür dünyada Rahmanın huzurunda huzuruma bekliyorum...

Ah kanser diyorum..

Üç ay ömür verilen ben 2001 yılında ve Rabbimin izni ile yaşayan ben..

Şu an anlıyorum ki HASTALIĞI ÇEKERKEN Kİ ANLARDA ÇEKTİĞİM ACI HİÇ BİR ŞEYMİŞ...

İnsan denen kanserli düşünceleri taşıyan vicdansızların yanında... ............................................................em