GÜZELLİKLERİ YOK ETMEYELİM....

Güzel bir dostluk var diyelim ve harika bir şekilde devam ediyor.

İnsanlarımız o kadar haris oldular ki inanın ne yapıp edip bu güzellikleri sonlandırabiliyorlar.

Birde işin ilgin tarafı bundan zevk alınır olması..

Yolda bakıyorsunuz yürüme alanı var ama hayır illede çiçeklere basarak yürümeyi adet edinmiş kimlikleri görmek ne kadar da üzücü. Oradaki çiçek canlı biz gibi suya havaya ihtiyacı var. Japon uzmanlar kesilen buğdayların çığlık attıklarını kaydetmişler. Demek ki canlı olan her şey bir can taşıyor. Doğuyor ve ölüyor.

Peki neden bizler önümüze gelen yeşili ve ya çiçeği böceği hemen ezme güdüsündeyiz. Yetiştirilişler mi bunu belirleyen. Yoksa zamanımızın umarsızlığı mı! Öylesine minik gibi görünen ama özünde öylesine derin konular ki. Acaba içimizde hala ilk insanlık döneminin duygularını törpüleyemedik mi! Geçende bir arkadaşımla yol alırken yolda okula gidecek çocuklar el kaldırdılar. Arkadaşım direk geçti ve anlattığı hikayeyi dinleyince dondum. Bir kaç yıl öncesi bir öğrenciyi bir arkadaşı arabasına almış ve gideceği yere bırakmış. Önce farketmediği olayı akşam arka koltuğa bir şey koyacağı an farketmiş.. Deri koltukların arkaları jilet ve ya falçata ile liğme liğme doğranmış. Şimdi bu yaşanan olayın çirkinliğinde güvenip gerekten ihtiyacı olan öğrencileri alamıyorsunuz arabaya..

Daha bunun gibi niceleri benzer olaylar var. Çevrenizde iyi geçinen bir aile mi var inanın bu aileyi iğneleyen çok yakın bir komşuda vardır .Kendi ailesinde ki olumsuzlukları nasıl kendinde bir şekilde sindirecek bir başkasının hayatını karıştırarak. Ne günlere kaldık demekten kendimi alamıyorum ben. Daha da ileri gidelim bir gün İzmir de bir olaya şahit olmuştum. Arkadaşının takılarını kıskanan bir başka arkadaş onun takılarına zarar vermişti..

Benim aklım hafısalam almıyor bu denli insanlık dışı yapılan davranışları.Neden bu denli çirkin davranışlı toplum olduk biz.

Hata kimde ! Çok reklamlı yayınlarda'mı, ailenin yetersizliğinde'mi yoksa genetikte mi!

Uzun uzun düşünülmesi gereken konular.Benim kendi düşünceme gelince ise hata o evladı yetiştiren anada ve babada.Çok mu acımasızım.

DÜŞÜNÜN BAKALIM ...

Haksız değilim. Kadınlar arası ev eşyası, giyim ve başka konularda ki bilinçsiz hasetlikler sizi bir fotoğraf makinası gibi izleyen o çocukta nasıl bir duygu bırakıyor..

Aynı şekilde para sınırı olmayan ortamda yetişen evlatlarda risk altında..

Anneler başka dünyada babalar başka dünyada eh evlatları hiç sormayın evde, bakan bakıcıların elinde .

Sevgiden uzak ve sorunlu birer evlat daha büyüyor demektir.

Ev de sevgi ,saygı ,gelenek görenek ve terbiye çok önemli.

Böyle bir ortamdan yetişen çocuklar inanın vicdansız olamazlar.

Empati yapabilmek onların ilk kuralı olur..

Lafın kısası demem o ki: Lütfen anne ve babalar hayatın şartlarına dalıp elinizdeki cevherleri lekelemeyin..

.......................sevgilerle......EMA