‘’Şimdi okullu olduk sınıfları doldurduk neşeliyiz hepimiz yaşasın okulumuz’’…
Bu şarkıyı ilk öğrendiğimde okulların açılmasını iple çekmiştim. Tabi ki her sabah annemin;
‘’ Kalk kızım okula geç kalacaksın’’ uyarısı ile verdiğim karşılık;
‘’Anne beş dakika daha’’ olarak geri dönüyordu.
Uykunun en tatlı yerinde uyanmak işkenceydi sanki.
Babanın sesi ile yankılanır her yer; ‘’ Akşam yatmak bilmiyorsunuz, sabah kalkmak’’…
Ne de haklıdır aslında.
Fakat öğrenciler hiç değişmez.
----------------
Yine pırıl pırıl, heyecan dolu bir yıla başlayacağız.
Kitap defterden çok beslenmededir akılları, şekil şekil, rengârenk kalemlerde, silgilerde…
‘’ Anne Ayşe’nin silgisinden istiyorum’’
‘’ Baba Ufuk’un ayakkabıları benimkinden daha güzel’’ …
Ve dahası…
Ne şikâyetler biter ne de istekler…
Ya veliler? Onlar ne yapar?
Düşünürler.
Evet, sadece düşünürler. Hayırlı uğurlu olsun diyerek iyi temennilerde bulunduğumuz her Eylül ayının ortasında velilerin maddi sıkıntı çektiği, ucuza okul eşyası alabilmek için tatilin son gününü bekledikleri ve ucu ucuna yetiştirmek için çabaladıklarını.
Ve bir babanın ‘’ çocuğuma her sabah haçlık verebilecek miyim?’’ düşüncesinin beynini kemirdiğini.
Ve dahası…
----------
Her okul açılışın da geleceğini hazırladığımız çocukların, geleceğini hazırlayan ebeveynlerin bu düşüncelerden kurtulmasını ümit ediyorum.
Ve o çocukların her birinin gelecek adına sağlam temeller atmasını canı gönülden diliyorum…
Hadi çocuklar biz düşünmeye devam edelim, sizde beş dakika daha uyumaya…
